Liepaja-Kuldiga 122 kilometer
20 juni 2013 - Kuldiga, Letland
Eindelijk weer eens wat regen. Ik begon het bijna te missen. ....
Vanaf Skede volgt een 25 kilometer afkorting over een SchotterstraBe, aldus de reisbeschrijving. Deze ongeasfalteerde zand-gravelweg, zou prima te berijden zijn. Ik weet niet waar de beste man gefietst heeft, maar deze weg leek meer op een zwarte buckelpiste van de plaatselijke skivereniging. Al slalomend (alsof dat helpt), fiets of beter, stuiter ik over golfplaten. De paar auto, s zien niet in om vaart te minderen wanneer ze een fietser zien. Gehuld in een stofwolk vervolg ik de tocht. Na 6 kilometer trilplaat vond ik dat ik genoeg was afgevallen. De eerste de beste zijweg schoot ik in. Helaas was het daarna nog 6 km voor ik bij de hoofdweg kwam. Ik ben nog nooit zo blij geweest met een asfaltweg!
Voor Jurkalne ligt een klein restaurant bij een waterval. Het lijkt gesloten en van buiten ziet het er niet gezellig uit. Binnen staan keurige houten tafels met banken. Ik ben de eeste gast. De uitbater is een vriendelijke man die mij een goede maaltijd geeft.
In Alsanga tank ik een liter ananassap. Het is erg warm.
In Kuldiga aangekomen, ga ik op zoek naar het toeristenburo. Het dorp is rommelig door allerlei wegwerken. In de routebeschrijving staat het verkeerd. Ik denk dat het bij de 249 meter brede waterval ligt (Unesco). Echter, het is een hostel met een draak van een eigenares. Eerst denk ik nog er te gaan slapen maar ze doet van alles om maar niet vriendelijk te zijn. Ik kan mijn kleren niet wassen want er is geen warm water. Dan zal de douche ook wel koud zijn. Geen antwoord. Ik ga maar eens verder kijken. Uiteindelijk vind ik een toeristenburo maar niemand die er aanwezig is.Ik zie een hotel en ze hebben ook nog een kamer. Als ik het terras op loop, ontmoet ik Frank Ludwig. Een Berlijnse vijftiger die twee maanden met de fiets op reis is. In Duitsland maakt hij hobo, s en fagot. Hij levert over de hele wereld zijn muziekinstrumenten. O.a Brazilië en China. We hebben de hele avond met elkaar gesproken.
Vanaf Skede volgt een 25 kilometer afkorting over een SchotterstraBe, aldus de reisbeschrijving. Deze ongeasfalteerde zand-gravelweg, zou prima te berijden zijn. Ik weet niet waar de beste man gefietst heeft, maar deze weg leek meer op een zwarte buckelpiste van de plaatselijke skivereniging. Al slalomend (alsof dat helpt), fiets of beter, stuiter ik over golfplaten. De paar auto, s zien niet in om vaart te minderen wanneer ze een fietser zien. Gehuld in een stofwolk vervolg ik de tocht. Na 6 kilometer trilplaat vond ik dat ik genoeg was afgevallen. De eerste de beste zijweg schoot ik in. Helaas was het daarna nog 6 km voor ik bij de hoofdweg kwam. Ik ben nog nooit zo blij geweest met een asfaltweg!
Voor Jurkalne ligt een klein restaurant bij een waterval. Het lijkt gesloten en van buiten ziet het er niet gezellig uit. Binnen staan keurige houten tafels met banken. Ik ben de eeste gast. De uitbater is een vriendelijke man die mij een goede maaltijd geeft.
In Alsanga tank ik een liter ananassap. Het is erg warm.
In Kuldiga aangekomen, ga ik op zoek naar het toeristenburo. Het dorp is rommelig door allerlei wegwerken. In de routebeschrijving staat het verkeerd. Ik denk dat het bij de 249 meter brede waterval ligt (Unesco). Echter, het is een hostel met een draak van een eigenares. Eerst denk ik nog er te gaan slapen maar ze doet van alles om maar niet vriendelijk te zijn. Ik kan mijn kleren niet wassen want er is geen warm water. Dan zal de douche ook wel koud zijn. Geen antwoord. Ik ga maar eens verder kijken. Uiteindelijk vind ik een toeristenburo maar niemand die er aanwezig is.Ik zie een hotel en ze hebben ook nog een kamer. Als ik het terras op loop, ontmoet ik Frank Ludwig. Een Berlijnse vijftiger die twee maanden met de fiets op reis is. In Duitsland maakt hij hobo, s en fagot. Hij levert over de hele wereld zijn muziekinstrumenten. O.a Brazilië en China. We hebben de hele avond met elkaar gesproken.
Mijn complimenten, wat een rijk gevulde dag!
Leuk trouwens wat je schrijft over het restaurant bij Jurkalne bij de waterval. Dat het van binnen dus heel kleurrijk was en een vriendelijke uitbater had ondanks de niet aantrekkelijke buitenkant! Fijn.