Klaipeda-Liepaja 110 kilometer
19 juni 2013 - Liepaja, Letland
Het positieve van geen GPS te hebben is, dat je overal kontakt krijgt. Aangezien ik in een stad soms de weg niet meer weet, spreek ik her en der mensen aan.
Het eerste deel van de reis route gaat door een bos. Bij de grensplaats Sventoje kom ik over een zeer smalle voetgangers hangbrug. Mijn fiets past er precies tussen. Vanaf de andere kant komen twee fietsers. De eerste wurmt zich langs mijn fiets, de tweede tild zijn fiets op en rijdt hem over de leuning. In Sventoje koop ik bij de supermarkt nog wat voor mijn laatste Litouwse geld. Voor de grens met Letland is er nog een onbegaanbaar zandpad. In een open achterbak van een auto ligt een buldog, gelukkig heeft hij geen oog voor mij. Na 50 meter zand keer ik om en ga naar een asfaltweg. Het is helaas een 50 kilometer lange autoweg. Een zeer saaie weg met heel veel bos en soms uitzicht. Een paar horzels en een dozijn vliegen houdt mij gaande. Zodra ik afstap is het een vlieg er op feest. Na 1 slok water wordt ik gedwongen door te fietsen. In Nica hou ik bij een restaurant even pauze. Nog 22 km te gaan tot Liepaja. Ik verblijf in een oud herenhuis, hotel Roze. Het ligt vlakbij het strand. In deze stad zijn heel veel oude houten huizen die er zwaar verwaarloosd uitzien. Geen verf meer en bijna op instorten.
Het eerste deel van de reis route gaat door een bos. Bij de grensplaats Sventoje kom ik over een zeer smalle voetgangers hangbrug. Mijn fiets past er precies tussen. Vanaf de andere kant komen twee fietsers. De eerste wurmt zich langs mijn fiets, de tweede tild zijn fiets op en rijdt hem over de leuning. In Sventoje koop ik bij de supermarkt nog wat voor mijn laatste Litouwse geld. Voor de grens met Letland is er nog een onbegaanbaar zandpad. In een open achterbak van een auto ligt een buldog, gelukkig heeft hij geen oog voor mij. Na 50 meter zand keer ik om en ga naar een asfaltweg. Het is helaas een 50 kilometer lange autoweg. Een zeer saaie weg met heel veel bos en soms uitzicht. Een paar horzels en een dozijn vliegen houdt mij gaande. Zodra ik afstap is het een vlieg er op feest. Na 1 slok water wordt ik gedwongen door te fietsen. In Nica hou ik bij een restaurant even pauze. Nog 22 km te gaan tot Liepaja. Ik verblijf in een oud herenhuis, hotel Roze. Het ligt vlakbij het strand. In deze stad zijn heel veel oude houten huizen die er zwaar verwaarloosd uitzien. Geen verf meer en bijna op instorten.
Wauw, wat een afstand heb je afgelegd; 110 km! Mede dankzij het vliegend ongedierte heb je natuurlijk "laaggevlogen"(qua snelheid) Ik voel met je mee hoor! Het is geen pretje om voor rijdende lunch te worden aangezien. Hoe is het weer bij jou? Hier wachten we nog tevergeefs op de zomer. Er zijn op diverse plekken in Europa fikse overstromingen (door de vele regen) geweest, o.a. in de franse bedevaartplaats Lourdes en in zuid-Duitsland. Kijken ze in hotel Roze door een roze bril, dan lijkt de verwaarloosde omgeving er rooskleuriger uit te zien... Veel fietsplezier zonder hindernissen gewenst!
Wat een vliegen zeg! Vooral horzels lijkt mij erg akelig. Je zou er bijna van met een imkerhoed op gaan fietsen! Je hebt ondanks dat je de weg hebt gevraagd erg veel kilometers opzitten vandaag. Dat vliegend gespuis zat je dus erg op te jutten.
Kon je die vliegen maar in Litouwen aan de grens achterlaten, zoals het geld! Succes verder!