Vejen - Hojer 102 kilometer
13 juli 2013 - Højer, Denemarken
Vandaag is het voor het eerst bewolkt en frisser.
Vanaf Vejen fiets ik naar Gredstedbro. Het landschap is nog steeds glooiend. Ribe is het oudste stadje van Denemarken. Een leuke plaats, wel heel toeristisch. Vanaf Ribe fiets ik een stuk over de Noordzeekustroute. Dit loopt langs een zeedijk. Gelukkig heb ik wind mee en bereik 30 kilometer per uur. Ik twijfel of ik naar het eiland Romo zal gaan. Ik zie een rij auto, s die kant uit gaan dat ik ben doorgereden naar Hojer. Een saaie plaats met een evenzo saai motel. De eigenaar is wat eigenaardig en loopt mank. Wanneer ik vraag of ik de kamer mag zien antwoord hij, als hij de kamer laat zien, meestal zijn het Duitsers, dan bedanken ze en rijden verder. Maar vooruit, voor mij wil hij wel een uitzondering maken ... Ontbijt moest apart betaald worden maar kon later toch bij de kamerprijs. Wanneer de eigenaar voor mij de kamer opendoet, grist hij als eerste het tweede dekbed van het bed en neemt het kussen mee. Hij pakt twee handdoeken en laat de andere twee voor mij.
In het enige cafetaria ga ik eten. Er mag hier gerookt worden en aan de bar zit een man met een vreemd vervormd gezicht een sigaret te roken. Later komen er nog 5 Russchische jongens koffie drinken.
Vanaf Vejen fiets ik naar Gredstedbro. Het landschap is nog steeds glooiend. Ribe is het oudste stadje van Denemarken. Een leuke plaats, wel heel toeristisch. Vanaf Ribe fiets ik een stuk over de Noordzeekustroute. Dit loopt langs een zeedijk. Gelukkig heb ik wind mee en bereik 30 kilometer per uur. Ik twijfel of ik naar het eiland Romo zal gaan. Ik zie een rij auto, s die kant uit gaan dat ik ben doorgereden naar Hojer. Een saaie plaats met een evenzo saai motel. De eigenaar is wat eigenaardig en loopt mank. Wanneer ik vraag of ik de kamer mag zien antwoord hij, als hij de kamer laat zien, meestal zijn het Duitsers, dan bedanken ze en rijden verder. Maar vooruit, voor mij wil hij wel een uitzondering maken ... Ontbijt moest apart betaald worden maar kon later toch bij de kamerprijs. Wanneer de eigenaar voor mij de kamer opendoet, grist hij als eerste het tweede dekbed van het bed en neemt het kussen mee. Hij pakt twee handdoeken en laat de andere twee voor mij.
In het enige cafetaria ga ik eten. Er mag hier gerookt worden en aan de bar zit een man met een vreemd vervormd gezicht een sigaret te roken. Later komen er nog 5 Russchische jongens koffie drinken.
Leuk, dat je hier weer Russisch hoort spreken.